26 x 3: Wydawnictwo Gissa
- Szczegóły
- Odsłony: 865
Wojciech Giża
ROŚLINY CHRONIONE WROCŁAWIA I POWIATU WROCŁAWSKIEGO
Książka zawiera opisy roślin chronionych z terenu Wrocławia i powiatu wrocławskiego, czyli gmin: Czernica, Długołęka, Jordanów Śląski, Kąty Wrocławskie, Kobierzyce, Mietków, Siechnice, Sobótka i Żórawina, łącznie ze znajdującymi się w ich obrębie obszarami chronionymi. Ogółem 69 gatunków chronionych, z których część to gatunki wyjątkowe w skali kraju i Dolnego Śląska. Na szczególną uwagę zasługują: koleantus delikatny (Coleanthus subtilis) i mieczyk błotny (Gladiolus paluster), których jedyne, naturalne stanowiska w Polsce znajdują się w okolicach Wrocławia! Bardzo rzadkie na Dolnym Śląsku są: lindernia mułowa, szafirek miękkolistny, śniedek cienkolistny, turzyca Davalla, turzyca pchla i zanokcica ciemna. W opisie poszczególnych gatunków znajdziecie Państwo informacje dotyczące biologii, ekologii, zagrożeń i ochrony oraz wiadomości o zapylaniu kwiatów, wykorzystaniu w medycynie, ochronie środowiska, ziołolecznictwie, magii, zabobonach, architekturze, symbolice itp. Tekst zilustrowany jest 170 znakomitymi fotografiami. Jest to pierwsza tego typu publikacja o Wrocławiu i powiecie wrocławskim! Wojciech Giża
STORCZYKI POLSKI – ETYMOLOGIA
Skąd się wzięła polskie nazwy: buławnik, kruszczyk, kukuczka, lipiennik, palczyk, storzan, tajęża, wątlik, wyblin no i oczywiście storczyk, a także kilkadziesiąt innych terminów botanicznych, można dowiedzieć się z pierwszej i jedynej w naszym kraju książki popularnonaukowej poświęconej polskim nazwom roślin opisanym na przykładzie rodziny storczykowatych. Książka bardzo starannie wydana pod względem merytorycznym i estetycznym. Opisano w niej pochodzenie nazw polskich i łacińskich wszystkich 54 gatunków (i 7 podgatunków) storczykowatych występujących w Polsce. Część z nich bez trudu można spotkać podczas wycieczek po Dolnym Śląsku np.: buławnika mieczolistnego, gnieźnika leśnego, kruszczyka szerokolistnego, listerę jajowatą, podkolana białego, palczyka Fuchsa lub storczyka męskiego. Nazwy storczyków zawierają informacje o cechach morfologicznych i ekologii poszczególnych gatunków.
Książka jest bogato ilustrowana znakomitymi fotografiami, kolorowymi dziewiętnastowiecznymi drzeworytami i portretami wybitnych ludzi uhonorowanych nazwą gatunkową lub rodzajową. Ich wizerunki są publikowane w polskiej książce po raz pierwszy! Zdjęcia i drzeworyty są dobrane tak, by ilustrowały poszczególne nazwy, dzięki czemu stają się zrozumiałe, a ich zapamiętanie i skojarzenie z odpowiednim gatunkiem bardzo proste.
Z wielkim zainteresowaniem przeczytałem pracę doktora nauk biologicznych Wojciecha Giży poświęconą nazwom storczyków występujących na obszarze Polski. Odsłania ona bardzo ciekawe mechanizmy nazewnicze uruchomione przez naszych mniej lub bardziej odległych w czasie przodków językowych i ich wyobraźnię, za którą podąża słowotwórcza pomysłowość. Siła plastycznych skojarzeń musi tu być wyeksponowana, bo na nich oparta jest zdecydowana większość analizowanych etymologicznie terminów. A są to analizy solidne, przekonujące, podbudowane zapleczem naukowych opracowań zarówno botanicznych, jak i leksykograficznych. Witam je dlatego z poznawczą satysfakcją, pozwalającą dokonanie dra Wojciecha Giży polecić zarówno specjalistom, jak i ludziom zawodowo niezwiązanym z kręgami botanicznymi.
ROŚLINY CHRONIONE WROCŁAWIA I POWIATU WROCŁAWSKIEGO
Książka zawiera opisy roślin chronionych z terenu Wrocławia i powiatu wrocławskiego, czyli gmin: Czernica, Długołęka, Jordanów Śląski, Kąty Wrocławskie, Kobierzyce, Mietków, Siechnice, Sobótka i Żórawina, łącznie ze znajdującymi się w ich obrębie obszarami chronionymi. Ogółem 69 gatunków chronionych, z których część to gatunki wyjątkowe w skali kraju i Dolnego Śląska. Na szczególną uwagę zasługują: koleantus delikatny (Coleanthus subtilis) i mieczyk błotny (Gladiolus paluster), których jedyne, naturalne stanowiska w Polsce znajdują się w okolicach Wrocławia! Bardzo rzadkie na Dolnym Śląsku są: lindernia mułowa, szafirek miękkolistny, śniedek cienkolistny, turzyca Davalla, turzyca pchla i zanokcica ciemna. W opisie poszczególnych gatunków znajdziecie Państwo informacje dotyczące biologii, ekologii, zagrożeń i ochrony oraz wiadomości o zapylaniu kwiatów, wykorzystaniu w medycynie, ochronie środowiska, ziołolecznictwie, magii, zabobonach, architekturze, symbolice itp. Tekst zilustrowany jest 170 znakomitymi fotografiami. Jest to pierwsza tego typu publikacja o Wrocławiu i powiecie wrocławskim! Wojciech Giża
STORCZYKI POLSKI – ETYMOLOGIA
Skąd się wzięła polskie nazwy: buławnik, kruszczyk, kukuczka, lipiennik, palczyk, storzan, tajęża, wątlik, wyblin no i oczywiście storczyk, a także kilkadziesiąt innych terminów botanicznych, można dowiedzieć się z pierwszej i jedynej w naszym kraju książki popularnonaukowej poświęconej polskim nazwom roślin opisanym na przykładzie rodziny storczykowatych. Książka bardzo starannie wydana pod względem merytorycznym i estetycznym. Opisano w niej pochodzenie nazw polskich i łacińskich wszystkich 54 gatunków (i 7 podgatunków) storczykowatych występujących w Polsce. Część z nich bez trudu można spotkać podczas wycieczek po Dolnym Śląsku np.: buławnika mieczolistnego, gnieźnika leśnego, kruszczyka szerokolistnego, listerę jajowatą, podkolana białego, palczyka Fuchsa lub storczyka męskiego. Nazwy storczyków zawierają informacje o cechach morfologicznych i ekologii poszczególnych gatunków.
Książka jest bogato ilustrowana znakomitymi fotografiami, kolorowymi dziewiętnastowiecznymi drzeworytami i portretami wybitnych ludzi uhonorowanych nazwą gatunkową lub rodzajową. Ich wizerunki są publikowane w polskiej książce po raz pierwszy! Zdjęcia i drzeworyty są dobrane tak, by ilustrowały poszczególne nazwy, dzięki czemu stają się zrozumiałe, a ich zapamiętanie i skojarzenie z odpowiednim gatunkiem bardzo proste.
Z wielkim zainteresowaniem przeczytałem pracę doktora nauk biologicznych Wojciecha Giży poświęconą nazwom storczyków występujących na obszarze Polski. Odsłania ona bardzo ciekawe mechanizmy nazewnicze uruchomione przez naszych mniej lub bardziej odległych w czasie przodków językowych i ich wyobraźnię, za którą podąża słowotwórcza pomysłowość. Siła plastycznych skojarzeń musi tu być wyeksponowana, bo na nich oparta jest zdecydowana większość analizowanych etymologicznie terminów. A są to analizy solidne, przekonujące, podbudowane zapleczem naukowych opracowań zarówno botanicznych, jak i leksykograficznych. Witam je dlatego z poznawczą satysfakcją, pozwalającą dokonanie dra Wojciecha Giży polecić zarówno specjalistom, jak i ludziom zawodowo niezwiązanym z kręgami botanicznymi.
prof. dr hab. Jan Miodek
Wojciech Giża
ROŚLINY CHRONIONE SUDETÓW
Rośliny Sudetów odznaczają się dużą różnorodnością gatunkową, pięknymi barwami, kształtami i zapachami, dają pożytek zwierzętom oraz człowiekowi, ale zazwyczaj mijane są obojętnie, a opisywane jeszcze rzadziej. Wiadomości o ich biologii, ekologii, etymologii, wykorzystywaniu w magii, zabobonach, ziołolecznictwie, lekach, przyprawach, deserach, kosmetykach, budownictwie, architekturze, religii, symbolice etc., czyli, krótko mówiąc, etnobotanice, są znikome. A wiedza o tym np. co łączy pokrzyk wilczą jagodę z okulistą i mandragorą, kruszczyki z kapustą, widłaki z dzwonami, aptekarzami oraz kominiarzami, może w znakomity sposób uatrakcyjnić poznanie rodzimej flory i wzbogacić wędrówkę po naszych górach. Jest to pierwsza tego typu publikacja w historii Sudetów! Opisano w niej 167 gatunków roślin chronionych stwierdzonych obecnie na obszarze Sudetów, Pogórza Zachodniosudeckiego i Przedgórza Sudeckiego.
Książka jest starannie wydana pod względem merytorycznym i estetycznym. W opisie każdego gatunku znajdziecie Państwo informacje dotyczące jego ochrony, zagrożeń i ekologii, istotne cechy taksonomiczne do rozpoznawania w terenie oraz najbardziej rozbudowane, interesujące informacje z zakresu biologii i nauk pokrewnych, m.in. etnobotaniki. Tekst zilustrowany jest znakomitymi fotografiami i mapkami rozmieszczenia gatunków krytycznie zagrożonych (CR). Dla wygody korzystania z tej publikacji poszczególne gatunki pogrupowano według barwy kwiatów i dodano słownik terminów biologicznych stosowanych w tekście. Materiały pochodzą od wydawcy.
Rośliny Sudetów odznaczają się dużą różnorodnością gatunkową, pięknymi barwami, kształtami i zapachami, dają pożytek zwierzętom oraz człowiekowi, ale zazwyczaj mijane są obojętnie, a opisywane jeszcze rzadziej. Wiadomości o ich biologii, ekologii, etymologii, wykorzystywaniu w magii, zabobonach, ziołolecznictwie, lekach, przyprawach, deserach, kosmetykach, budownictwie, architekturze, religii, symbolice etc., czyli, krótko mówiąc, etnobotanice, są znikome. A wiedza o tym np. co łączy pokrzyk wilczą jagodę z okulistą i mandragorą, kruszczyki z kapustą, widłaki z dzwonami, aptekarzami oraz kominiarzami, może w znakomity sposób uatrakcyjnić poznanie rodzimej flory i wzbogacić wędrówkę po naszych górach. Jest to pierwsza tego typu publikacja w historii Sudetów! Opisano w niej 167 gatunków roślin chronionych stwierdzonych obecnie na obszarze Sudetów, Pogórza Zachodniosudeckiego i Przedgórza Sudeckiego.
Książka jest starannie wydana pod względem merytorycznym i estetycznym. W opisie każdego gatunku znajdziecie Państwo informacje dotyczące jego ochrony, zagrożeń i ekologii, istotne cechy taksonomiczne do rozpoznawania w terenie oraz najbardziej rozbudowane, interesujące informacje z zakresu biologii i nauk pokrewnych, m.in. etnobotaniki. Tekst zilustrowany jest znakomitymi fotografiami i mapkami rozmieszczenia gatunków krytycznie zagrożonych (CR). Dla wygody korzystania z tej publikacji poszczególne gatunki pogrupowano według barwy kwiatów i dodano słownik terminów biologicznych stosowanych w tekście. Materiały pochodzą od wydawcy.